Wykorzystany potencjał

Twoje życie odbija się w Twoich myślach. Wszystko, co wiemy o myśli, to to, że jest ona kontynuacją i odbiciem praw rządzących wszechświatem. Wiemy, że w myśli tkwią niewiarygodne siły sprawcze i podstawowe siły w rozwoju człowieka. Wiemy również, że jeśli myśli są pozytywne i konstruktywne, to są w stanie wbudować w życie każdego człowieka radość i wspaniałość tworzenia.

Kultywowanie takiego sposobu myślenia, kreowanie i krzewienie istniejących wartości powodują, że żaden dzień człowieka nie jest stracony, a wręcz przeciwnie – każdy dzień jest doskonalszy, bardziej owocny i radośniejszy od poprzednich. Jeśli na razie tego nie widzisz, przekonasz się o tym wówczas, gdy Twoje życie stanie się celowe i użyteczne w najszerszym tych słów znaczeniu. Jest to Twoim prawem i oczywistym dziedzictwem, ale tylko wtedy, gdy wierzysz, że tak właśnie jest.

Trzeba bowiem przede wszystkim wierzyć w ten ład i porządek, odrzucając cynizm, wątpliwości i wszelkie niemożliwości i uwikłania. Jeśli zatem uważasz, że brakuje Ci szczęścia i inicjatywy, jeśli uważasz, że życie nie przynosi nic więcej niż parę chwil szczęścia, a toczy się pod dyktando bólu, niepowodzeń, zawodów, nie spodziewaj się niczego dobrego od nadchodzących dni, będą one dokładnie takie, jakie je sobie zaprogramowałeś, destrukcyjne i negatywne. Twój pesymizm i czarnowidztwo będą wielką ceną, jaką płacisz za ten sposób podejścia do życia, a Twoje siły witalne ulegać będą szybkiemu wyczerpywaniu aż do likwidacji wszelkich rezerw, jakie posiadałeś. Twoje życie będzie marnowane i tracone zamiast stać się bogatszym i pełniejszym.

Pomyślmy zatem przez chwilę o życiu w nieco inny sposób, w innych kategoriach, stosując inne priorytety. Pomyślmy, zestawiając kontradykcje: oszczędzać – marnotrawić, konserwować – niszczyć, budować – burzyć. Pomyślmy, ponieważ te i im podobne procesy zachodzą w Tobie bez przerw, przez całe życie. Jest to jedno z praw, które zaczęły trwać z początkiem wszelkich cywilizacji ludzkich i sięgają podstawowych komórek układu społecznego wszystkich ludzi, a wśród nich i Ciebie.

Tworzenie, budowanie, regenerowanie życiowego potencjału jest oznaką wzrostu wewnętrznego i postępu. Ów wzrost wewnętrzny jest wrodzonym faktem życiowym. Kiedy ustaje, a życie dosięga swego szczytu, w jednostce zaczyna się czas cofania, rozkładu, niecelowości poczynań, a wraz z nimi kończy się cykl życia i następuje śmierć fizycznego aspektu człowieka.

Ten nieuchronny proces można jednak hamować, można inaczej wydłużać życie jednostkowe. Istnieją dwie cudowne różnice między Tobą-człowiekiem a innymi formami życia świata ożywionego. Po pierwsze Twoje życie jest przedłużeniem i odbiciem Twoich myśli – co nie jest prawdą w przypadku na przykład drzewa jabłoni, wzór i charakter tego drzewa znajduje się w nasieniu, jest określony i zdeterminowany, zanim zacznie rosnąć i w końcu wydawać owoce, co nie dotyczy człowieka.

Drugą różnicą przeciwstawiającą ten proces wszelkim formom życia jest człowiek. Właśnie Ty i Twoi bracia w rozumie posiadają nieograniczony potencjał i siłę twórczą. Złota rybka, motyl lub słoń są bezsilne w sztuce wyznaczania swojej przyszłości – człowiek natomiast to potrafi. Co więcej, powinien korzystać z istoty swojego człowieczeństwa.

Nie ma ograniczeń w stosunku do Twoich możliwości, które sam nakładasz na siebie.