Potrzeba relaksacji w psychoterapii

1) Psychoterapia

Psychoterapia w szerokim pojęciu jest ciekawym zbiorem technik leczących oraz pomagających leczyć rozmaite schorzenia i problemy natury psychologicznej i psychosomatycznej. Cechą wspólną tych wszystkich technik, w odróżnieniu od leczenia stricte medycznego, jest to, że bazują one na kontakcie międzyludzkim. Taki rodzaj terapii skierowany jest zaś do osób, które wolą samodzielnie poradzić sobie ze stresem.

Cele psychoterapii to zazwyczaj zmiana zachowań i postaw pacjenta, rozwój jego percepcji i kompetencji emocjonalnych wraz z podniesieniem poziomu samokontroli, polepszeniem samooceny, zwiększeniem motywacji do działania, ale także poprawą zdolności tworzenia więzi i radzenie sobie z lękami czy stresem. Prowadzi to również do łatwiejszego komunikowania się z otoczeniem i lepszej z nim współpracy.
Nietrudno zauważyć, iż upływające w szybkim tempie życie może wywoływać ogromną presję na ludziach, mającą wpływ na ich umysły i ciała. Odbywa się to kosztem dobrego samopoczucia fizycznego, jak i psychicznego. Według Medycznego Instytutu Uniwersytetu Harvard w USA większość wizyt lekarskich, czyli aż 60-90%, związanych jest z zaburzeniami, których przyczyną jest stres.

2) Relaksacja

Stres ma negatywne skutki dla naszego zdrowia i systemu immunologicznego.

Wśród metod relaksacyjnych znajdziemy skuteczne techniki, jakie możemy stosować, aby poradzić sobie ze stresem, a także te, które umożliwiają tzw. rozładowanie umysłu – skierowanie myśli w innych kierunkach lub wyłączenie myślenia. Tutaj znakomicie swoją rolę może spełniać T.M. – medytacja w połączeniu z ćwiczeniami, np. hatha-jogi, gdzie psychika poddana dyscyplinie, rygorowi skupienia i wyciszeniu w efekcie umożliwia kontrolę własnego umysłu, co prowadzi do oczyszczenia i regeneracji.

Optymistycznym i budującym rejonem jest ciągle nieodkryty potencjał naszego „drzemiącego” umysłu. Obraz, jaki szkicuje się w bliskiej perspektywie naszej przyszłości, wolno urzeczywistniający się, to obraz zdrowego człowieka na wszystkich płaszczyznach jego egzystencji. Fizyczno-psychiczno-duchowa płaszczyzna zaczyna powoli kiełkować w naszej indywidualnej i kolektywnej świadomości przy zaangażowaniu własnych, indywidualnych sił psychicznych z całkowitą możliwością wykluczenia farmakologii.

Kiedy nasze indywidualne i świadomie podjęte praktyki w zakresie tych technik, wsparte progresywnie wzrastającym indywidualnym doświadczeniem, doprowadzą do zrozumienia potencjału i możliwości, jakie mają nasz organizm i umysł, będziemy mieć pełną kontrolę nad stanem emocjonalnym własnego umysłu i siły tworzenia w jego percepcyjno-kognitywnym rejonie. A pomogą nam w tym te pozornie tylko relaksacyjne techniki, które na razie, przy użyciu prostych i odpowiednich ćwiczeń fizycznych i psychicznych, znakomicie służą do wyładowania stresu lub nadmiaru emocji.

Zdania na ten temat są podzielone. Niektórzy uważają że technik relaksacyjnych nie możemy zaliczać do psychoterapii w ścisłym słowa tego znaczeniu, gdyż – jak twierdzą – są one tylko częstą metodą wykorzystującą te techniki w terapii psychoterapeutycznej. Powszechnie znana i ogólna opinia próbuje nas utwierdzić, że celem technik relaksacyjnych i owych metod jest uzyskanie tylko stanu relaksu i opanowania wegetatywnych objawów lęku oraz uzyskanie odprężenia psychicznego.

Idąca wolnym krokiem rozwoju i postępu, ciągle zaniżona świadomość i rozproszona uwaga głębszego dostrzegania dobroczynnych efektów tych technik nazbyt powierzchownie degraduje techniki relaksacyjne, utrzymując nas w przekonaniu, że techniki relaksacyjne nie pozwalają rozwiązywać wewnętrznych konfliktów, a jedynie przyczyniają się do zredukowania stresu i prowadzą w nieco stereotypowy sposób do możliwości zapanowania nad reakcjami własnego organizmu; twierdząc że ich regularne stosowanie to jedynie dobra ochrona przed nieustannym napięciem emocjonalnym.

3) Medytacja

Choć pojmowanie kwestii medytacji przez psychologię jest szerokie, to jednak wiara w jej daleko idące funkcje terapeutyczne nie do końca przekonuje świat nauki. Nauka psychologii powoli, ale coraz bardziej przekonuje się, że medytacja używana jest najczęściej jako forma koncentracji na danej czynności, obiekcie, słowie itp., mając na celu „wyłączenie myślenia”. W ten sposób zmęczony umysł odpoczywa, a osoba medytująca nabiera dystansu do otaczających ją spraw, w tym do sytuacji wywołujących stres.

Psychologia, choć nieco sceptycznie, mówi nam, że w efekcie prowadzonych ogólnoświatowych badań nad rolą medytacji w medycynie stwierdzono, że doprowadziły one do dość zaskakujących wyników. Osoby poddawane regularnej medytacji rzadziej chorowały na: migrenę, nadciśnienie, przewlekłe bóle, depresję, zaburzenia lękowe czy bezsenność. Poddane wpływowi medytacji osoby spędzały mniej czasu na zwolnieniach lekarskich. Ciekawe jest to, że w wielu przypadkach udało się wyleczyć osoby tylko dzięki medytacji .

Świadomość kształtuje nasze wszystkie cztery formy manifestacji życia: fizyczną, emocjonalną, psychologiczną i duchową. Jeżeli będziemy w stanie kierować świadomością, to będziemy w stanie kierować wszystkim tym, co doświadczamy w swoim życiu, bowiem świadomość jest polem i obszarem naszych wszelkich możliwości w pełnym znaczeniu tego słowa. To nasz czysty i nieograniczony potencjał.

Zbigniew Krzysztof Marzec

„Bez względu na to,w jakim stanie zdrowia jesteś, jeżeli tylko chcesz, to warto zacząć dążyć w kierunku zmian…”

„Zapamiętaj, że powrót do zdrowia jest możliwy i zależy nie od kogoś, lecz tylko i wyłącznie od nas samych”.